Friday 28 September 2012

တစ္ရံေရာအခါဆီသို႕....

တစ္ေခါက္တစ္ခါေတာ႕ၿဖင္႕
အေဖာ္အေပါင္းစံုစံုညီႏွင္႕
အေရာက္ ေလ်ာက္လွမ္းခဲ႕ပါအံုးမည္
ၿမစ္ဧရာနေဘးက
ခ်စ္စြာေသာ..ၿမိဳ႕ငယ္ေလးေရ.....။

ပြင္႔ဖတ္နီနီ
စိန္ပန္းေတြ..တန္းစီေနတဲ႕
တို႕ေတြရဲ႕....ေက်ာင္းေတာ္ေဟာင္းေလးဆီ......

ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႕
ၿပိဳက်ေတာ႕မတတ္..ၿဖစ္ေနတတ္တဲ႕
တို႕ရဲ႕..ခ်စ္စြာေသာ
ပံုဆြဲေဆာင္ေလးဆီ.......

ဧရာ၀တီၿမစ္ကမ္းနေဘးက
ေရတမာေလးေတြတန္းေနတဲ႕
တို႕ေတြရဲ႕....ေပၚေတာ္မူေစတီေလးဆီ.....

ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕
မခြဲအတူ..စားသြားခဲ႕တဲ႔
တို႕ေတြရဲ႕.....အေဆာင္ေဟာင္းေလးဆီ...

ကြင္းၿပင္က်ယ္က်ယ္
ၿမက္ရိုင္းေတြၿဖတ္ကာရယ္
ေန႕..ညမထား
တို႕...အေရာက္သြားစားခဲ႕ၾကတဲ႕
သဲကြင္းထဲက...ေတာဆိုင္ေလးဆီ...

တစ္ေခါက္တစ္ခါေတာ႕...
အေရာက္သြားၾကရေအာင္ပါ..
ခ်စ္လွစြာေသာ..သူငယ္ခ်င္းတို႕...

တို႕ေရာက္သြားရင္ၿဖင္႕
အသက္ကိုမငဲ႕ၾကဆို႕ရဲ႕...

ငယ္ရြယ္တံုးကလို
မိုးထဲေလထဲလဲ
စက္ဘီးကိုယ္စီ.
တူတူညီညီ..ၿပန္စီးၾကပါဆို႕..

ဟိုးအရင္အိပ္ပ်က္ညေတြလို
အရိပ္ေလးတစ္ခုကို
တို႕တူတူေစာင္႕ၾကပါဆို႕.....

ၿမစ္ဧရာ..နေဘးက
မင္းဧရာ..တံတားေလးေပၚလည္း
တို႕တူတူ..ေလ်ာက္ၾကပါဆို႕......

ထာ၀စဥ္..ပန္ၿခံထဲက
တို႕ထိုင္ဖူးခဲ႕ၾကတဲ႕
ခံုတန္းေလးေတြမွာ..
တူတူၿပန္ထိုင္ရင္း...
ဟိုအရင္က..ခ်စ္သီခ်င္းေလး.ၿပန္.ဆိုညည္း ဆို႕ရဲ႕။

တစ္ေယာက္တစ္ေနရာ...
တစ္ၿမိဳ႕..တစ္ႏိုင္ငံ..
ပင္လယ္ေတြၿခား...
ဘယ္ေလာက္ပဲ..ေ၀းသြားၾကလဲ...
အၿမဲထာ၀ရ..သတိတယ ရွိလ်က္ပါ
ခ်စ္လွစြာေသာသူငယ္ခ်င္းတို႕...။

                                                                                                                         coffee













မိခင္..တမ္းခ်င္း


အသက္ တစ္မ်ွ
အသက္ မက
ခ်စ္ခဲ႕ရသည္
ပိုမည္ မထင္အံ႕ ။

ရင္တြင္းၿဖစ္တည္
သေႏၶတည္၍
ရင္မွ ေမြးဖြား
ခ်စ္စြာေသာ..သားအား
ရင္ႏွင္႕ရင္း၍
ခ်စ္ခဲ႕ရသည္ 
ပိုမည္ မထင္အံ႕ ။


ေမြးစအရြယ္
လသားငယ္ငယ္
နီနီတာရဲ
သည္းဆိုင္ခဲကို
၀ါဂြမ္းတစ္မ်ွ
ေထြးေပြ႕ယုယ
ခ်စ္ခဲ႕ရသည္
ပိုမည္ မထင္အံ႕ ။

စကားတီတာ
မပီကလာအရြယ္
လူမမယ္ကေလး
အေမ..ေခၚေတးေၾကာင္႕
ရင္တြင္းပီတိ....တိုင္းမသိခဲ႕ ။

တီးတိုးတြတ္တာ
မ်ားစြာအေမး
မေမာပါ..ေမေၿဖေပးရင္း
အေမ႕ရဲ႕သား....
လူလားေၿမာက္လာခဲ႕ေပါ႕..။

အေတာင္အလက္ဆံု
ေမ႕ရင္အံုမွ
ေ၀းရာထြက္သြား
တစ္ေန႕မ်ားၿဖင္႕
မလြဲဧကန္
အမွန္ၿဖစ္လည္း.....။

သား..အလိုရွိသမ်ွ
ဖန္ဆင္းခြင္႔ရႏိုင္ဖို႕
အေသြး....အသား
အသည္းႏုလံုးေတြ...ကုန္မလား
အဆံုးတကာ႕..အဆံုး
အသက္ပင္ ဆံုးေစ
အၿမဲ..ထာ၀ရ
ၿဖည္႕စြမ္းမိခ်င္
မိခင္ရင္တြင္း
အစစ္မွန္ဆံုးေသာ...တမ္းခ်င္း။

                                                                                                                     coffee







Friday 7 September 2012

စာမ်က္နွာ...သစ္

ဘ၀က..
တစ္ခါတစ္ခါမွာ..
သခ်ာၤဖတ္စာ..တစ္အုပ္လို
က်ဥ္းေၿမာင္းလြန္းတဲ႕..ေဘာင္တစ္ခုထဲကဘဲ
အင္မတန္က်ယ္ၿပန္႕တဲ႕
နိယာမ..သေဘာတရားေတြ
ရွိေနတတ္တယ္....။

တစ္ခါတစ္ခါေတာ႕
တြက္နည္းမွန္ၿပီး..formula မွားေနတဲ႕
ပုစာၦတစ္ပုဒ္လို...
ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ကုန္ခံတြက္တြက္
အေၿဖမွန္ထြက္မွာ...မဟုတ္ၿပန္ဘူး...။

ဘ၀ရဲ႕
အေၿဖလႊာထဲက
ေရးၿခစ္ၿပီးသား...ပုစာၦမွားေတြကို
ၿဖဲဆုတ္ခြင္႕မရွိေတာ႕မဲ႕တူတူေတာ႕
ကန္႕လန္႕မ်ဥ္းရဲရဲတားရင္း
ေနာက္စာမ်က္ႏွာသစ္ကိုသာ
အေသအခ်ာဖြင္႕လိုက္ပါ..သူငယ္ခ်င္း...။

                                                                                                                          coffee



Sunday 19 August 2012

ေမ်ွာ္မွန္းရာ....

ငါ  ၿဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔လမ္းဟာ
ဆူးခင္းလမ္း မဟုတ္သလို
ပန္းေတြလည္း ခင္းမထားခဲ႕ဘူး။

အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ရင္ေတာင္
အေဟာင္းေတာ႕ မသံုးခ်င္တဲ႕
ငါ႕အတြက္
ဘ၀မွာ...တစ္ခါတစ္ခါ
အသက္ရွင္ရတာ
အသက္ရွဴၾကပ္သလိုဘဲ။

ငွက္ကေလးေတြကိုအားက်တဲ႕
ငါ႔အတြက္
ေလယဥ္စီးၿပီး..အေပ်ာ္ခရီးထြက္ဖို႕ေလာက္ေတာ႕
အနည္းဆံုး...ၾကိဳးစားရလိမ္႕အံုးမယ္။
                                                                                                                   coffee
                                                                                                     


ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ...သားရတနာ



ဘ၀တစ္ခုလံုးစာအတြက္အေပ်ာ္ရြင္ခဲ႕ရဆံုးေသာ..ေန႕တစ္ေန႕ပါ..။.ဘ၀တစ္ခုလံုးနဲ႕ခ်ီၿပီး   ေၿပာလာသူကို..ပိုတယ္လို႕မ်ားေတာ႕ၿဖင္႔..မထင္လိုက္ေစခ်င္ဘူး.။အမွန္တစ္ရားတစ္ခုပါ.။..

မွတ္မွတ္ရရ..ရွိခဲ႕ဘူးတဲ႕…ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာေန႕တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ႕..ရွိခဲ႕ဖူးပါတယ္။ သို႕ေပမဲ႕  အေသအခ်ာေပ်ာ္ခဲ႕ရသည္ေတာ႕မဟုတ္ခဲ႕။
(၁၀)တန္းစာေမးပြဲေအာင္ေသာေန႕အမ်ားအတြက္..ေပ်ာ္စရာေပမဲ႕..မွန္းခ်က္နဲ႕ႏွမ္းထြက္မကိုက္ခဲ႕တဲ႕. ကၽြန္မအတြက္ကၿဖင္႕..ေပ်ာ္စရာသိပ္မရွိခဲ႕ပါ။
မဂၤလာေဆာင္ေသာေန႕…ေပ်ာ္ရြင္စရာမ်ားၾကားမွပင္..အင္မတန္မွစိ္တ္ရွဳပ္ရေသာ..ေန႕တစ္ေန႕အၿဖစ္  ဒိုင္ယာရီတြင္.မွတ္သားထားခဲ႕မိသည္.။ ဧည္႕သည္မ်ားမလာမီတြင္..ပ်က္သြားေသာဖိနပ္..၊              အၾကိမ္းေပါင္းမ်ားစြာ ေၿပး၀ယ္ရေသာ..ဒံေပါက္။.မနားတမ္း..ၿပံဳးခဲ႕ရေသာ..အၿပံဳးမ်ား..တစ္ခါတစ္ခါ  စိတ္မွလွိဳက္လဲစြာ ၿပံဳးၿပခဲ႕သည္လည္းရွိရဲ႕….တစ္ခါတစ္ခါ..ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးမ်ားလည္း..ၿပံဳးမိရဲ႕…။ 
အလုပ္ရေသာေန႕..ရာထူးတိုးေသာေန႕….စသည္..စသည္…ေပ်ာ္ရြင္ခဲ႕ရေသာ..ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာ..ရွိခဲ႕ဘူးပါသည္..။
ထိုထိုေသာ..ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ရာေန႕မ်ားစြာသည္…ထိုေန႕ေလးတစ္ေန႕နွင္႕ယဥ္ၿပိဴင္လိုက္ေသာအခါ…   ဆီ ႏွင္႕ေရလို..ကြာၿခားလြန္းသြားခဲ႕သည္.။

ကေလးေလးတစ္ေယာက္.ကၽြန္မဆီေရာက္လာၿပီလို႕သိလိုက္ရေတာ႕ၿဖင္႕..ရင္ထဲတစ္မ်ိဳး ခံစားရသည္..ေပ်ာ္သလိုလို..စိတ္ရွဳပ္သလိုလို..တစ္ကယ္တမ္းေၿပာရလွ်င္..ကၽႊန္မ ကေလးမလိုခ်င္  ေသးေပ။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးထဲက စဥ္းစားရသည္႕ကေလးေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖြားဖို႕အေရး.          ထင္သေလာက္ေတာ႔ၿဖင့္မလြယ္ေပ။ ကၽြန္မက အစိုးရိမ္ပိုေနသလားမသိ။ ကေလးတစ္ေယာက္အား  လူလိုသူလို အမ်ားနည္းတူ မေတာင္႕မတ ထားႏိုင္ေရး။ စဥ္းစားရင္း  စဥ္စားရင္းမွပင္..ကေလးယူဖို႕   အေရးႏွင္႕ အလွမ္းေ၀းခဲ႕သည္မွာ အိမ္ေထာင္သက္ ၃ႏွစ္ပင္ေက်ာ္ခဲ႕ၿပီ။ ကၽြန္မခင္ပြန္း ႏိုင္ငံၿခားတြင္   အလုပ္သြားလုပ္ရန္ အားလံုးစီစဥ္ၿပီးခဲ႔ၿပီ။ သူသြားၿပီးလ်င္ ကၽြန္မလိုက္သြားမည္ေပါ႕။ ခုေတာ႕ၿဖင္႔ ကၽြန္မစိတ္ကူးႏွင္႔တက္တက္ဆင္ေအာင္ လြဲခဲ႔ၿပီ။ကေလးေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မဆီေရာက္လာခဲ႔ၿပီ။            

ကေလးရၿပီဆိုေတာ႕ၿဖင္႕  ေယာက္်ားလုပ္သူကေပ်ာ္မဆံုး.။သမီးေလးေမြးေပးပါတဲ႕။          အဲ႕သည္ေန႕က ကၽြန္မရဲ႕ ေရာဂါအဆန္းစား စၿဖစ္လာခဲ႕သည္ဘဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရမွၿဖင္႕  သားေလးသာလိုခ်င္သည္..သားဦးေလးသာေမြးခ်င္သည္။သားေလး..သားေလး..သားေလး ႏွင္႔။    သားရူးရူးခဲ႕သည္။ ရံူးက စရင္းစစ္ အန္ကယ္ၾကီးကေဗဒင္ေလးဘာေလးၾကည္႕တတ္ေ တာ႕ၿဖင္႕ ေမးမိသည္ ကလည္း သားေလးေမြးပါမည္တဲ႕။ေပ်ာ္မဆံုး။  အိမ္မွ အေဖကေရာ ေယာက္်ားကပါ မိန္း ကေလး လိုခ်င္သည္ဆိုေသာ္လည္း..ကၽြန္မကေတာ႕ သားမွသား တစ္ၿပားမွမေလၽွာ႕။ ယခင္က ကေလး မလိုခ်င္ခဲ႕တာ ကၽြန္မ မဟုတ္သည္႕အတိုင္း။

ကၽြန္မကိုယ္၀န္ေလးႏုႏုမွာ ရံုးမွ ကၽြန္မဌာနမွဴး(ပိုင္ရွင္ကေတာ္) ကကိုယ္၀န္အရင္႔အမာနွင္႕။ကေလး  ကံေကာင္းသည္ဟုပင္ ေၿပာရမည္။ မၾကီး ကသူ႕မေနာက္ဆံုးဗိုက္မို႕ ေမြးၿပီးခ်ိန္တြင္ ဗိုက္ဖံုးအက်ီေတြ အကုန္ေပးမည္တဲ႕.။ ၀ယ္စရာမလိုေတာ႕။သူမ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ေတာက္ေလ်ာက္က လွလိုက္တာ ဟု သြားရည္ယိုခဲ႕ရေသာ အ၀တ္အစားမ်ား။ မၾကီး ေမြးဖြားခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မက ၅လေက်ာ္။ ကၽြန္မ သာမာန္အက်ႌ.  ၀တ္မရေသာအခ်ိန္ႏွင္႔ ကြက္တိပင္။ ထို႕ေၾကာင္႕  ကိုယ္တိုင္ဆိုလ်င္ အထည္မ်ားစြာ ၀ယ္မ၀တ္ႏိုင္ေသာ ဗိုက္ဖံုးအက်ႌ..မ်ားနွင္႔လွခ်င္တိုင္းလွခဲ႕သည္။

လွခ်င္တိုင္းလွသည္ဟုဆိုၿခင္းမွာ..ၾကြားေၿပာၿခင္းမဟုတ္ပါ။ အားလံုးေသာလူတိုင္းမွေၿပာၾကပါ  သည။္.လွေနတယ္.လွလိုက္တာ..အသားေတြၿဖဴလာတယ္..သူဗိုက္ၾကီးတာကႏုႏုေလးၿဖစ္သြားတယ္…အိို စံုလိုစံုလို႕..။အၿခားေသာ ေၾကာက္ဖြယ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုေပးၾကၿပန္သည္..ဒီေလာက္လွေနလ်င္ မိန္းကေလး ေမြးမည္တဲ႕။ကၽြန္မတစ္သက္ လွတယ္လို႕အေၿပာခံရမွာေၾကာက္ခဲ႕ရသည္မွာ ဤတစ္ ၾကိမ္သာရွိခဲ႕သည္။ သူတို႕ေတြ လွတယ္ေၿပာလာေလ.ကၽြန္မသံသယေတြကၾကီးလာေလ။

ကေလးေလးက ငါးလေက်ာ္ လာေတာ႔ၿဖင္႕ လွဳပ္စၿပဳလာသည္။ အိုဂ်ီ ကိုလည္းအပ္ခဲ႕ၿပီးၿပီ။    အနည္းငယ္ၾကီးလာေသာဗိုက္ေၾကာင္႕ၿဖင္႕  သြားရလာရ တစ္ခါမွ ဒုကၡမေရာက္ခဲ႕ပါ။          ယခင္ထက္ပင္ ေပါ႕ပါးသြက္လက္ေနေသးသည္။ ရံုးခန္းကေၿပာင္းရၿပန္ေတာ႕ ေမာင္ခိုင္လမ္း ၊ကၽြန္မ  ဌာနက ငါးလြာ။ဗိုက္ၾကီးတစ္ကားကားၿဖင္႔ လြားခနဲ လြားခနဲ ငါးလြာကိုတက္လိုက္ဆင္းလိုက္။             ကၽြန္မေပးေသာတစ္ခုတည္းေသာဆင္ေၿခေလ..ဒီေလာက္ေပါ႕ပါးေနတာ ေယာက္်ားေလးေမြးမွာေပါ႕။

ကေလးငါးလေက်ာ္တြင္ ၿခင္ခ်င္းတစ္ခုတက္လာသည္။စားခ်င္လိုက္သည္႕ ၾကက္ေမာက္သီး။  အသီးစားခ်င္တာ ေယာက္်ားေလးဆိုဘဲ..ဟုေၿပာေသာအခါ အားလံုးကလက္မခံ။ နင္ဒီေလာက္လွလာ  တာ မိန္းကေလးပါဟာတဲ႕။တစ္ရံုးလံုးႏွင္းတစ္ေယာက္.အတိုက္အခံေပါ႕။ သားေလးသာလိုခ်င္ေသာ စိတ္က ဒီေရအလား တိုးတိုးလာသည္။အမ်ားကမိန္းကေလးေၿပာေလ သားလိုခ်င္ေလပင္။ စားေနက် အခ်ဥ္ထုတ္ပင္ ေပၚေပၚတင္တင္မစားရဲ။ သည္ၾကားထဲကမွ ေတြ႕ၿဖစ္ေအာင္ေတြ႕သူက    အဲ႕ဒါေၿပာတာေပါ႔..နင္မိန္းကေလးေမြးမွာ အခ်ဥ္ေတြဆိုသိပ္ၾကိဳက္တယ္မလားတဲ႕။

လူေတြလူေတြ..သူတို႕ကဘဲပိုေၿပာေလသလား  ကၽြန္မကဘဲ ကဲကဲဆတ္ေလသလားမသိ။    ခုၾကမွ တစ္သက္လံုးကၿပင္ေနၾက အလွကိုလည္း မိန္းကေလးမို႕လွခ်င္သတဲ႔။ ကၽႊန္မ မ်က္နွာေၿပာင္ၿဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ရံုးသြားေလ႕မရွိ..ၿပင္ၿပင္ဆင္ဆင္ေနတတ္သည္..ယခုမွမဟုတ္ပါ။ ႏုတ္ခမ္းနီဆိုးလည္း  မိန္းကေလး..နားကပ္လွလွတတ္ၿပန္လဲ …မိန္းကေလး။တစ္ေန႕  အခ်ဥ္ေပါက္   ကာ သနပ္ခါးလိမ္း ပါးကြပ္ၾကားလုပ္သြားတာေတာင္မွ…သနပ္ခါးေလးနဲ႔လွေနတယ္..နင္မိန္းကေလး  ေမြးမွာပါတဲ႕။သူတို႕ ထင္ေၾကးမ်ားရပ္ရန္..ေယာက္်ားေလးေမြးရင္ တစ္ရံုးလံုးကို ဒံေပါက္ေၾကြးမယ္…      ဆုေတာင္းေပးလို႕ေၿပာရသည္..သူတို႕ကလည္းၿပန္ေၿပာပါသည္..ဒံေပါက္ေတာ႕စားခ်င္တယ္.. ဆုလည္းေတာင္းေပးပါတယ္ဟယ္..ဒါေပမဲ႔ ငါတို႕သိတဲ႕အေတြ႕အၾကံဳေတြအရေတာ႕ နင္မိန္းကေလးဘဲေမြးမွာ   စိတ္ေလ်ာ႕ထားလိုက္ပါတဲ႔…ကိုယ္ကေလးဘဲ ဘာေလးရရေပါ႕တဲ႕ေလ.။

ခက္သည္ကကၽြန္မ…ဘယ္လိုနည္းႏွင္မွ် မိန္းကေလးမေမြးခ်င္။ မိန္းကေလးေမြးလာလ်င္   ပထမဆံုးစဥ္းစားရမည္က ေနာက္ကေလးထပ္ယူရအံုးမည္။အဘယ္ေၾကာင္႔နည္း ကၽႊန္မသည္ ဗုဒၶဘာသာကို အမွန္တကယ္ကိုးကြယ္ယံုၾကည္သူ။ ထို႕ေၾကာင္႕ ကၽြန္မကိုယ္မွ ေမြးဖြားသန္႕စင္ခဲ႕    ေသာ..သားရတနာကို ရွင္ၿပဳေပးခ်င္ေသာဆႏၵေၾကာင္႕ပင္။ရွင္ၿပဳမ်ားစြာ..သြားရင္းမွ.ရင္တြင္း၀ယ္ ၿဖစ္ တည္ခဲ႕ေသာဆႏၵၿဖစ္ပါသည္.။ထိုဆႏၵအား..သစၥာအၿဖစ္ဆိုကာ ညအိပ္ယာ၀င္တုိင္း..ၿမတ္စြာဘုရားထံ   တြင္ နားညီးေအာင္ဆုေတာင္းခဲ႔မိသည္။သားရတနာသာ ေပသနားပါဘုရားဟု။

ေနၿမင္႔ေလ..အရူးရင္႔ေလဆိုသလိုပင္။ ကေလးကဗိုက္ထဲတြင္ၾကီးလာေလေလ..ကၽြန္မရာဂါ..    ရင္႔လာေလေလ။ ေန႕နံအလိုက္နံမည္ေတြ..စဥ္းစားလ်င္လည္း မိန္းမနံမည္မပါေပ။ ဗိုက္ထဲမွကေလး  ကိုေပးထားေသာအိမ္နံမည္သည္ပင္ ..ဂ်ိဳဂိ်ဳးဟု။ သြားလိုက္ရသည္႕.ေညာင္ပင္ေပါင္းလည္းမနည္း.။   သန္လ်ွင္..က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားမွ.ေညာင္ပင္ေစာင္႔ဘိုးဘိုး…ေရႊတိဂံုဘုရားမွ..ၿဗဟၼာသားပိုက္.။                ေယာက္ကၡမအိမ္နားမွေညာင္ပင္ေတာင္ ပါလိုက္ေသး။ ကိုယ္၀န္လရင္႔လာေလ..ေရာဂါဒီေရက.           တက္လာေလေလ….။ေနာက္ဆံုးအိုဂ်ီၿပတဲ႕ရက္က ၆လထဲ၀င္ေပမဲ႕ အာထရာေဆာင္း မရိုက္ေသးဘူးဆိုလို႕ သိခ်င္စိတ္ကိုၿမိဳသိပ္ၿပန္ခဲ႕ရၿပန္တယ္။
အဲ႕ဒီေန႕က မွတ္မွတ္ရရပါဘဲ..ကၽြန္မရဲ႕ ၂၅ႏွစ္ေၿမာက္ေမြးေန႕..။ရံုးကအၿပန္ ေယာက္်ားနဲ႕   လသာဘက္မွာမုန္႕၀င္စားရင္းက..လင္မယားေတြ.စာရြက္ေလးကိုယ္စီကိုင္လို႕။တစ္ခ်ိဳ႕ကေပ်ာ္လို႕..တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႕..ငိုင္လို႕။ဘာေတြတံုးေသခ်ာၾကည္႕မွ အာထရာေဆာင္းေလးတြပဲ…။                အမွတ္တရေပါ႕..ေမြးေန႕မွာသိရေအာင္ဆိုၿပီး…သြားရိုက္ၿဖစ္ၾကတယ္…။၆လကလည္း..ေက်ာ္ခါစေလးေပါ႕။                                                                       ရင္ေတြ..ခုန္လိုက္တာ..ဆိုတာမေၿပာၿပတတ္ေအာင္.။ဆရာမက  သမီးဘာေလးလိုခ်င္တာလဲ  လို႕ေမးေတာ႔..သားေလးေပါ႕ဆရာမရယ္လို႕ေၿဖမိတယ္..အသံကတုန္တုန္ရီရီ..။ငယ္ငယ္က ရည္စားဦးနဲ႕ ပထမဆံုးခ်ိန္းေတြ႕ၾကတံုးကေတာင္ ဒီေလာက္ရင္မတုန္ခဲ႕။ဘာေလးလဲဟင္လို႕အေမးကို   ဆရာမက အၿပင္ေရာက္ရင္အေၿဖမွာၾကည္႔ပါတဲ႕။သြားပါၿပီေပါ႕…ဆရာမရုပ္ကခပ္ပ်က္ပ်က္ရယ္။               အၿပင္ကိုေတာင္မနဲအားယူထရတယ္….ဗိုက္ကပိုဘဲေလးလာသလိုလို..။အၿပင္ေရာက္ေတာ႕  လင္ေတာ္ေမာင္ကလည္း မိန္းမမ်က္နွာကခပ္ပ်က္ပ်ပ္မို႕..သေဘာေပါက္သေယာင္ေယာင္။ကိုယ္က   ေတာင္ဘာမွမေၿပာရေသးဘူး..သူကမိန္းကေလးမလားတဲ႕။ထင္သားဘဲ…သူေမၽွာ္လင္႕ေနတာ..  သူလည္းအမ်ားလိုဘဲ..မိန္းကေလးေမြးမယ္ဘဲထင္တာ.။အတြင္းသိေတြမို႕ စိတ္ၾကီးမွန္းအစြဲအလန္း သိပ္ၾကီးမွန္း သိလို႕သာ သူမ်ားလိုသူ႕ထင္ၿမင္ခ်က္ေတြမေၿပာတာ။သိေနတယ္။ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္        ေရာင္ၿခည္..ေသးေသးမ်င္မ်င္ေလးကို ဆုတ္ကိုင္ထားရင္..စိတ္ထဲကလည္း.အခါတစ္ရာမက     ေရရြတ္မိတယ္…ငါေယာက္်ားေလးဘဲေမြးရမယ္…သားဦးဘဲေမြးရမယ္ေပါ႕..။
အေၿဖစာရြက္ကိုင္ထားတဲ႕လက္ဟာ…တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္လို႕။မ်က္လံုးေတြကေ၀ေ၀၀ါး၀ါး…..အို..ဘာတဲ႕တံုးဗိုက္ထဲကကေလး…

          ကမာၻေလာကတစ္ခုလံုးမွာ..အဲ႕ဒီေန႕ဟာအဓိပၸါယ္အရွိဆံုးေန႕ေပါ႕။မ်က္ရည္ေတြကလည္း မ်က္၀န္းႏွစ္ဘက္ကတစ္လိမ္႕လိမ္႕ဆင္းလို႕..။လမ္းေလ်ာက္ရတာလည္း…ေၿမၾကီးနဲ႕ေၿခေထာက္ကမထိသလို.။၀မ္းသာလြန္းလို႕က်တဲ႕မ်က္ရည္တဲ႕..။ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူး..က်ဖူးၿပီေပါ႕။         ေယာက္်ားကေဘးကတစ္တြတ္တြတ္..ေနာက္တစ္ခါေယာက်္ားေလးရႏိုင္ေၾကာင္း..စိတ္ဓါတ္မက်ဖို႕ ..သူမွမသိေသးဘဲ..ငိုေနတာကိုသူက၀မ္းနည္းတယ္ထင္ေနတာေလ…သူဘက္ကိုလွည္႕အေၿဖစာရြက္   အေပးမွာ..ေဆာက္တည္ရာမရေအာင္ကို.အေပ်ာ္လြန္ေနတဲ႕ ကၽြန္မ.ေဘးကလူေတြလဲမၿမင္ေတာ႕   ရွက္ရေကာင္းမွန္းလည္း.မသိႏိုင္ေတာ႕ေအာင္ သူ႕ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖတ္ၿပီ…  အားရပါးရ ေအာ္ပစ္လိုက္မိတယ္…..
                “ကိုေရ..ကၽြန္မဗိုက္ထဲကေလ..သားေလးတဲ႕”

                             Coffee(18/8/2012 – 4:28pm)

(..သားကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ကခံစားခ်က္စစ္စစ္ပါ..ခုေတာ႕သားေလးဟာ ေလးႏွစ္ၿပည္႕ခဲ႔ပါၿပီ…သားကို joe joe လို႕ဘဲအိမ္မွာေခၚၾကပါတယ္..)